Gidişler ne öğretir insana
Ana sahip çıkmayı mı?
Dostlarının kıymetini mi ?
Aile içi iletişimin önemini mi ?
Aldığı nefesin sayılı olduğunu mu ?
Seçtiğin hayatın kalitesini mi sorgulatır ?
Her gidişin sonunda hep bir anlam arama vardır.
Nereye gidiliyor ?
Hak ben de ise
İnsan Hakka kavuşuyor ise,
Ben bende mi var oluyorum ?
Kayıplar sadece toprak ile bütünleşmek midir ?
Her gün tükettiğimiz ilişkiler, sarf ettiğimiz sözler de bir kayıp değil midir ?
Giden ve ebedi olan ruh üzüntümüzü, zihnimizdeki sesleri bir yerlerden duyar mı ?
Bize bir el vermek ister de engel olunur mu ?
Çocukluğumdan beri anlam aradım
Aklımda sorular hiç bitmedi
Olanda bitende olma olasılığı olanda uğraşıp uğraşıp olamayanda
Yaptığım, okuduğum, aldığım tüm öğretilerde
Aramaya da devam edeceğim gibi
Zihin bırakmıyor
Astroloji son 10 yıldır en büyük yol arkadaşım oldu
Yaşamlardaki farklılığı anlama için bir puzzle oluşturma hevesi
Zaman akıyor, hikayeler biriktiriyor, insan bunu sembollere bağladığında anlam arama keyifli oluyor
En çok etrafımda tekrar eden sesler, semboller, merakım
Tam da aklımda bir olayı yaşarken karşıma çıkan kelimeler, hikayeler
Aklımı bu tip konularda oyaladığımda, ortaya çıkan çok leziz bir anlama arama keşfi içine giriyorum
Cuma akşamı 18 yıllık arkadaşlarımıza davetliydik
Evlenmemize vesile olan Özlem ve İzlen
Can o zaman hala aramızdaydı.
Ben onun eşlerini hiç tanımadım.
Sohbet, eskiler, yedik, şarkı söyledik
Ortak noktamız anılarımız, biriktirdiklerimiz ve evlatlarımız
Onlarda keyfi aldılar .
Oğlum dönerken çok güzel bir akşamdı anne dedi. Sevindim.
Kalbime kuş kaçtı heyecanlandım.
Ertesi sabah Sibel ve Mert’lere davetliydik.
Eşimin üniversiteden sınıf arkadaşları
Yol dolu insanlar tatile çıkıyor biz Adapazarı’na
Dünyanın en huzurlu mekanı belki de
Şubat 2019 da yazarlar evi ile orada yazmıştık, müthişti. masal gibi
Yücesanlar gönülleri güzel insanlar
Dingin bir mekanda ceviz ağaçları şarkı söylüyordu bahçelerde
36 yıllık dostlukları kaldığı yerden devam ediyordu
Oğlum dönerken “çok güzel bir seyahatti anne, teşekkür ederim” dedi
Can o gün Hakkın rahmetine kavuştu.
İçim karıştı.
O yaşamdan keyif almayı bildi.
Ama büyüdükçe değişen seçimlerimizde ortaklıklarımız azaldığı için son dönem yolculuğunda ben yoktum.
Pazar günü yola çıktık eve doğru.
Aracın sağ koltuğundayım.
İçim karışık .
Bir Anlamsızlık var havada .
Bir bilgi arar gibi kendimin bilmediğim sorulara dalmışım
Köyden çıkıyoruz.
Sağda tabele “ÇINARDİBİ” yazıyor.
Can bugün toprağa veriliyor.
Cenazeye yetişebilir miyim ?
Zihnim, kalbim karışık
Aracın sağ koltuğundayım
Sorguluyorum.
Can’ı, gençliğini, neşeni, okulunu, mesleğini, dostluklarını, bizi
Bir annenin dramını
Kendi evlatlarımı
Can’ı öğrencilerini, mesleğinde insanlığa verdiği şifayı
Sanki Proflar, Doktorlar bizi bırakmazmış gibi
Kalbim hop kabarıyor hop duruyor
Yeşilin içinden geçip TEM e bağlanıyoruz.
Boşlukta ki düşüncelerim
Önümüzdeki tırın arkasında ki yazıya takılıyor.
“Allah bize yeter” duruyorum öylece…
